Τρία είναι τα είδη της δημοσιογραφίας, όχι μόνο στην τρέχουσα χρονική περίοδο, αλλά διαχρονικά. Για να το κατανοήσουμε αυτό πρώτα πρέπει να δούμε τί σημαίνει δημοσιογραφία.
Σύνθετος έννοια αποτελούμενη από δύο λέξεις:
Γράφω για τα δημόσια, γράφω για τα κοινά δηλαδή.
Ποιος μπορεί να αναφέρεται στα δημόσια πράγματα;
Όλοι ασφαλώς και δεν χρειάζεται καμία άδεια από τις κρατικές αρχές, αφού το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης είναι κατοχυρωμένο συνταγματικά. Άδεια τυπικά χρειάζεται για τους επαγγελματίες δημοσιογράφους, ώστε να κατοχυρώνονται τα δικαιώματα αυτού του κλάδου των εργαζομένων. Λέω τυπικά, διότι στην εποχή μας όταν και εφ’όσον κάποιος ιδιοκτήτης μέσου, έντυπου ή ηλεκτρονικού αποφασίσει για κάποιους λόγους να προσλάβει στα μέσα ενημέρωσης που διαθέτει, έναν ή περισσότερους ανθρώπους για να δημοσιογραφήσουν χωρίς αυτοί να έχουν τα τυπικά προσόντα όπως πτυχίο κάποιας δημοσιογραφικής σχολής, κανένας από τους εργαζόμενους υπαλλήλους του δεν τολμάει να διαμαρτυρηθεί γι αυτό, αλλά ούτε και το επίσημο κράτος, αφού η διαπλοκή μεταξύ εξουσίας και ιδιοκτητών ΜΜΕ είναι γνωστή σε όλους τους σκεπτόμενους πολίτες.
Τρία είναι τα είδη της δημοσιογραφίας που μπορούμε να διακρίνουμε. Το αμιγώς επαγγελματικό, το αμιγώς ερασιτεχνικό και το μεικτό είδος. Στο αμιγώς επαγγελματικό απασχολούνται άτομα με αμοιβή, κατ’επάγγελμα δηλαδή όπως μας δηλώνει και η λέξη. Η ελευθερία της έκφρασης στην δημοσιογραφική αυτήν κατηγορία είναι με βεβαιότητα πολύ περιορισμένη, αφού οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι γράφουν κυρίως κατ’εντολήν! Και καλό είναι να μην ακούμε αυτούς που βγαίνουν δημόσια για να μας δηλώσουν βαρύγδουπα και με στόμφο ότι τάχα ποτέ ο εργοδότης τους δεν τους υπέδειξε τι να γράψουν και πώς να εκφρασθούν! Διότι ναι μεν οι δημοσιογράφοι αυτοί μπορεί ποτέ να μην εδέχθησαν υποδείξεις για το ύφος που θα γράφουν , αλλά ποτέ δεν κινήθηκαν έξω από τα όρια με τα οποία έχει συμφωνηθεί. Δηλαδή με απλά λόγια να ακολουθούν την γραμμή της εργοδοσίας και αυτό φαίνεται λογικό, διότι ο κάθε ιδιοκτήτης ενός ΜΜΕ εξυπηρετεί κάποιον σκοπό, είτε αυτός ονομάζεται προσωπικό συμφέρον είτε καθαρά η υπηρέτηση κάποιας ιδεολογίας. Από την στιγμή λοιπόν κατά την οποίαν ο επαγγελματίας δημοσιογράφος αποφασίσει να παρουσιάζει τα γεγονότα με τρόπο ο οποίος είναι αντίθετος με τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη του καναλιού, του περιοδικού, του ραδιοφώνου ή της εφημερίδας που αυτός εργάζεται, πρέπει να είναι έτοιμος να περάσει από το λογιστήριο και να εισπράξει την απόλυσή του. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι ο κάθε επαγγελματίας δημοσιογράφος υπηρετεί την αλήθεια μόνον όταν την υπηρετεί και ο εργοδότης του ιδιοκτήτης. Αν τώρα δεχθούμε ότι μοναδική φροντίδα του κάθε ιδιοκτήτη ενός μέσου μαζικής ενημέρωση είναι η εξυπηρέτηση του δικού του συμφέροντος, τότε αυτόματα πρέπει να δεχθούμε ότι κανένας επαγγελματίας δημοσιογράφος δεν στέκεται αταλάντευτα στο πλευρό της αλήθειας, παρά μόνο στο πλευρό αυτού που τον πληρώνει ώστε να επιβιώσει! Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν κάποιος καλά αμειβόμενος δημοσιογράφος να τα .《βροντήξει όλα》και δηλώνοντας ότι δέχεται παρεμβάσεις στην δουλειά του, να αποχωρήσει από το μέσον στο οποίο εργάζεται απεμπολώντας όλα τα οικονομικά και άλλα προνόμια που είχε εξασφαλισμένα και να κινηθεί στα πλαίσια της αβεβαιότητος και της οικονομικής ανασφάλειας;
Αυτό συνήθως γίνεται όταν έχει από πριν εξασφαλίσει μία εργασία με καλύτερους όρους και απολαβές! Εν κατακλείδι μπορούμε να πούμε ότι οι έννοιες ελεύθερη δημοσιογραφία και επαγγελματική δημοσιογραφία είναι ασυμβίβαστες.
Πάμε τώρα στην ερασιτεχνική δημοσιογραφία, η οποία πάντα σχεδόν ασκείται χωρίς να αποσκοπεί σε κάποιο οικονομικό όφελος, αφού οι ιδιοκτήτες τέτοιων μέσων ενημέρωσης, είναι μονίμως ζημιωμένοι οικονομικά και η ασχολία τους αυτή έχει κυρίως πνευματικό χαρακτήρα. Βλέπουμε λοιπόν σε όλη την χώρα τέτοια μέσα ενημέρωσης τα οποία καλύπτουν δραστηριότητες συλλόγων που έχουν να κάνουν με πολιτιστικά θέματα, λαογραφικά, αλλά και κοινωνικά τα οποία ενίοτε λαμβάνουν και πολιτικό χαρακτήρα, όχι όμως με την έννοια ότι εξυπηρετούν κάποιο πολιτικό κόμμα ή οργάνωση, αλλά με θέματα που αναφέρονται σε τοπικά προβλήματα τα οποία ζητούν εναγωνίως επίλυση. Οι ερασιτέχνες αυτοί δημοσιογράφοι δεν έχουν αποφοιτήσει από κάποια σχετική σχολή, αλλά ούτε αυτό είναι απαραίτητο. Είναι άτομα τα οποία έχουν μία σχετική άνεση στην έκφραση του γραπτού λόγου, αλλά και την ικανότητα να ερευνούν και να κρίνουν τα φαινόμενα γύρω τους. Και ακριβώς επειδή ο κλάδος των ερασιτεχνών δημοσιογράφων δεν απολαμβάνει οικονομικά ωφέλη, ούτε φοβάται κάποιος μήπως και τον απολύσουν, οι πιθανότητες να μας παρουσιάσει την Αλήθεια, είναι πολλαπλώς αυξημένες! Το ότι όμως κάποιος θέλει να πεί την αλήθεια δεν είναι αρκετό, διότι παράλληλα πρέπει να έχει και το αντίστοιχο γνωστικό επίπεδο και το ηθικό ανάστημα για να μας την παρουσιάσει!. Συνήθως ένας ερασιτέχνης δημοσιογράφος επειδή ακριβώς δεν αποβλέπει σε οικονομικά ωφέλη, διαθέτει και το ηθικό ανάστημα και όλες τις καλές προθέσεις ώστε να υπηρετήσει την αλήθεια και να μας παρουσιάσει τα τεκτενόμενα γύρω μας, αλλά και πιο μακρυά μας, όχι με έναν τρόπο που τον συμφέρει, αλλά με έναν τρόπο που προσεγγίζει την πραγματική πραγματικότητα.
Εν κατακλείδι και πάλι, αν αναζητούμε την αλήθεια, οι πιθανότητες να την βρούμε είναι πολλαπλάσιες σε έναν ερασιτέχνη δημοσιογράφο παρά σε έναν επαγγελματία. Αυτό δεν το λέμε για να υποτιμήσουμε την αξία των επαγγελματιών δημοσιογράφων, αλλά για να αναδείξουμε μία αλήθεια η οποία έχει να κάνει με τον εκβιασμό τον οποίον υφίσταται το σύνολο των επαγγελματιών δημοσιογράφων, οι οποίοι πληρώνονται όχι για να υπηρετούν τη αλήθεια, αλλά τα συμφέροντα αυτού που τους πληρώνει! Ακούγεται πολύ λογικό αυτό.
Η τρίτη τέλος κατηγορία δημοσιογραφίας είναι η μικτή. Μία δημοσιογραφία η οποία στην πορεία της μπορεί )να έχει στόχους ιδιοτελείς, αφού πρωτίστως αποκτήσει την αναγνώρισή της στο κοινό, μετά αρχίζει και εκμεταλεύεται αυτήν της την επιροή σε οικονομικοπολιτικό κυρίως επίπεδο, προάγοντας δικούς της ανθρώπους κατά την περίοδο των βουλευτικών η δημοτικών εκλογών. Σας διαβεβαιώ ότι αυτά τα μέσα που κινούνται μεταξύ επαγγελματικής δημοσιογραφίας δεν είναι λίγα, αλλά έχει κατακλυσθεί ολόκληρη η χώρα και εμφανίζονται κυρίως στις προεκλογικές περιόδους.
Άρα ο σκοπός που υπηρετούν δεν είναι αποκλειστικά η υπηρέτηση της αλήθειας, αλλά εξυπηρέτηση των προσωπικών τους συμφερόντων όταν αυτό καταστεί δυνατόν.
Προσωπικά δηλώνω ότι στο παρόν έντυπο γράφω αποκλειστικά ως ερασιτέχνης δημοσιογράφος και όταν διαπιστώσω ότι οι συνθήκες δεν μου το επιτρέπουν, απλά θα σταματήσω να γράφω. Ξεκινάμε ως ομάδα λοιπόν, έχοντας ως σκοπό την ανάδειξη κυρίως των τοπικών προβλημάτων και την επίλυσή τους, αλλά τα θέματά μας δεν θα περιοριστούν μόνο σε αυτά. Εύχομαι επιτυχία σε αυτήν την προσπάθεια και ζητάω την συμπαράσταση των πολιτών της Λακωνίας αν και εφ’όσον αποδειχθεί ότι την αξίζουμε.
ΑΡΙΣ ΜΟΡΦΕΑΣ
