(Ένα άρθρο-καταπέλτης απέναντι στη woke παραπλάνηση της ανθρώπινης φύσης)
Το γεγονός ότι σήμερα αναπνέεις, περπατάς, σκέφτεσαι, γράφεις στα κοινωνικά δίκτυα, εργάζεσαι ή διαδηλώνεις για «δικαιώματα», το οφείλεις σε δύο ανθρώπους: έναν άντρα και μία γυναίκα. Τίποτα πιο απλό, τίποτα πιο αδιαμφισβήτητο. Δεν ήταν “γονέας 1” και “γονέας 2”, δεν ήταν «κοινωνικές κατασκευές», δεν ήταν υβρίδια ή φαντασιακές ταυτότητες. Ήταν δύο φυσιολογικοί άνθρωποι, με σαφή βιολογική υπόσταση και ξεκάθαρους ρόλους: ο πατέρας σου και η μητέρα σου.
Σε μια εποχή όπου η αλήθεια πολιορκείται από συναισθηματικούς εκβιασμούς, ενοχικά σύνδρομα και ιδεολογικές νεφέλες, αξίζει να θυμηθούμε το προφανές: η ανθρώπινη ύπαρξη βασίζεται στον νόμο της φύσης, της βιολογίας και της σχέσης των δύο φύλων. Κανένα παιδί δεν γεννήθηκε από “ταυτότητες”. Κανένα μωρό δεν ήρθε στον κόσμο από κοινωνική ευαισθησία ή νομική επινόηση. Η ζωή ξεκινά εκεί όπου ο άνδρας και η γυναίκα ενώνονται – όχι ως ρόλοι, αλλά ως φύσεις.
Η woke αφήγηση προσπαθεί να ξηλώσει την πραγματικότητα και να ράψει στη θέση της ένα κουρέλι φαντασιακών ιδεών. Σου λέει ότι φύλο και βιολογία δεν έχουν σχέση, ότι η μητρότητα είναι ένας τίτλος που μπορεί να φορεθεί από όποιον νιώσει «συναισθηματικά μητέρα», ότι ο πατέρας μπορεί να είναι μια «διάθεση». Προσπαθεί να πείσει ότι η ύπαρξη δεν είναι αποτέλεσμα φύσης αλλά… αφήγησης.
Όμως, η ύπαρξή σου φωνάζει την αλήθεια: γεννήθηκες επειδή δύο σώματα, δύο βιολογικές πραγματικότητες, ενώθηκαν. Επειδή μια γυναίκα κύησε, γέννησε, θήλασε. Επειδή ένας άντρας έσπειρε. Κι όλα αυτά πριν εισβάλουν οι ιδεολογικές ταυτότητες στα λεξικά και τα σχολικά εγχειρίδια.
Η ίδια η ύπαρξή μας είναι η πιο δυνατή απόδειξη ότι δεν μπορούμε να αποσυνδέσουμε τη ζωή από την αλήθεια. Δεν μπορούμε να σβήσουμε τη φύση για να ικανοποιήσουμε μια μειοψηφία που επιβάλλει τη γλώσσα της, τα σύμβολά της και τα δόγματά της, με τη βοήθεια πολιτικών, θεσμών και «ευαίσθητων» διανοούμενων.
Η ζωή δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Δεν είναι κοινωνικό πείραμα. Δεν είναι «ρευστή». Έχει ρίζες. Έχει προϋποθέσεις. Κι εσύ, που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, έχεις υποχρέωση να τις θυμάσαι. Όχι γιατί σου το επιβάλλει κάποια «συντηρητική» φωνή, αλλά γιατί το σώμα σου, το DNA σου, το αίμα σου, κουβαλούν αυτή την αλήθεια: γεννήθηκες από μια γυναίκα και έναν άντρα.
Μπορούμε να είμαστε ευγενικοί, να είμαστε συμπονετικοί, να σεβόμαστε τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων. Αλλά όχι να γκρεμίσουμε τη βάση του κόσμου. Όχι να αποδομήσουμε τη ζωή στο όνομα της αποδοχής. Όχι να διαγράψουμε τη μητέρα και τον πατέρα από τα βιβλία, από τις ταυτότητες, από τη γλώσσα, από τη συνείδηση.
Ο πολιτισμός χτίστηκε πάνω στην αναγνώριση της πραγματικότητας, όχι στη φυγή από αυτήν. Η woke ψευδαίσθηση είναι η άρνηση της ζωής και η απόπειρα αντικατάστασης της φύσης με ψυχολογικά κατασκευάσματα. Και η αντίσταση ξεκινά από το να λες το αυτονόητο:
Υπάρχω, επειδή κάποτε υπήρξαν δύο φυσιολογικοί άνθρωποι – ο πατέρας μου και η μητέρα μου.