Στην Ιταλία φθάσανε μέχρι τους χώρους του Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, στην Γαλλία έως τον πύργο του Άιφελ, στις Βρυξέλλες πέταξαν αυγά και χορταρικά στο ευρωκοινοβούλιο…. Από τις αρχές Ιανουαρίου και εντεύθεν, το κίνημα διαμαρτυρίας των αγροτών σε όλη την Ευρώπη θέτει σε πλήρη αμφισβήτηση την συνολική Κοινή Αγροτική Πολιτική – ΚΑΠ, επαναφέρει στο προσκήνιο τα διαχρονικά του αιτήματα αλλά, κυρίως, εναντιώνεται κατηγορηματικά στο παράδειγμα ενός «ρηχού» περιβαλλοντισμού που προσπαθεί να επιβάλλει οριζόντια τους περιβαλλοντικούς περιορισμούς του, είτε σε μικρές είτε σε μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις, είτε σε επιχειρήσεις κλίμακας χωριού, είτε σε επιχειρήσεις του απέραντου γερμανικού κάμπου. Και αυτό, στο πλαίσιο μιας ιδιαίτερα αρνητικής συγκυρίας για την αγροκτηνοτροφία και τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας όσων παράγουν τρόφιμα – παραμελημένων εδώ και 10ετίες από την πολιτική – όπου :
– μια χούφτα χρηματοοικονομικοί όμιλοι και πολυεθνικές ελέγχουν ένα μεγάλο μέρος της βιομηχανικής παραγωγής τροφίμων: σπόροι, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, γενετική βελτίωση παραγωγικών ζώων, μεταποίηση πρώτων υλών, διανομή και,
– το 80% των επιδοτήσεων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής – ΚΑΠ ανταμείβει την εντατική αγροκτηνοτροφία μερικών μεγάλων εταιρειών και μόνο το 20% την παραγωγή των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
……………………………………………………………………
«Εθελοτυφλούμε εδώ και χρόνια με τους αγρότες που αναγκάζονται να αφήσουν τα φρούτα να σαπίσουν στα δέντρα, γιατί είναι ακριβή η συγκομιδή τους. Αγρότες που από απελπισία έχουν χύσει το γάλα τους στους δρόμους. Αγρότες που πωλούν στην ίδια τιμή όπως πριν από δέκα χρόνια και οι οποίοι συντρίβονται από τη μεγάλη διανομή. Και έτσι η δυσφορία εξερράγη, κατευθυνόμενη (έντεχνα) σε λάθος στόχο : στην οικολογική μετάβαση και στα ιερά μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος», δήλωσε η διευθύντρια του Slow Food Italy. «Πρέπει να δράσουμε τώρα για να καταπολεμήσουμε την κλιματική κρίση, να οικοδομήσουμε ξανά μια αρμονική και λογική σχέση με τη φύση, να αποκαταστήσουμε τη γονιμότητα των ευρωπαϊκών εδαφών, να παράγουμε με σεβασμό στα ζώα και το περιβάλλον… Πρέπει όμως να στηρίξουμε αυτούς που παράγουν την τροφή μας ακολουθώντας αγροοικολογικές πρακτικές και να στηρίξουμε όλους τους άλλους, ενεργοποιώντας κοινά μονοπάτια… Χωρίς μια οικολογική και ταυτόχρονα κοινωνική μετάβαση και αναγέννηση, η γεωργία μας θα χάνει και θα βρίσκεται όλο και περισσότερο στο έλεος των πολυεθνικών και των διαθέσεων της αγοράς. Και επίσης όλοι θα χάσουμε την ευκαιρία για ένα μέλλον ομορφιάς, γιατί δεν είμαστε εμείς που θα σώσουμε τη φύση αλλά η Φύση που θα σώσει εμάς !»
Πίσω από το διογκούμενο κίνημα διαμαρτυρίας σε όλη την Ευρώπη, διαφαίνονται τα όρια ενός χρεωκοπημένου συστήματος, με σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, που δεν επιδέχεται εμβόλιμα ή και περιστασιακά μέτρα βελτίωσης, αλλά απαιτεί την συνολική του αναδιάρθρωση αποκλειστικά και μόνο μέσω οικολογικά συμφερουσών προσεγγίσεων όπως εκείνη της αγροοικολογίας.
– Της αγροοικολογίας ως ολιστικής προσέγγισης στα αγροσυστήματα και στα συστήματα τροφίμων, στη γεωργία, τη μεταποίηση, τη διανομή και την κατανάλωση προϊόντων διατροφής σε σχέση με την κοινωνία και τη φύση.
– Της αγροοικολογίας ως μοναδικού εργαλείου δραστικής αλλαγής πλεύσης ως προς το ισχύον μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης, αναγκαίου σε περιόδους έξαρσης του οικολογικού ζητήματος, βαθιάς κοινωνικής, οικονομικής, περιβαλλοντικής και κλιματικής κρίσης, για την διασφάλιση της επισιτιστικής αυτονομίας και της κοινωνικής και κλιματικής δικαιοσύνης.