Σήμερα, η ανάπτυξη αποτελεί ζητούμενο για ευρύτερες περιοχές.
Εν προκειμένω για την Πελοπόννησο, όχι στα διοικητικά αλλά στα γεωγραφικά όριά
της.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα έργα υποδομής, οι οδικές συνδέσεις των αρχαιολογικών
χώρων συνιστούν σημαντικά στοιχεία για την ανάπτυξή της, αφού συνδέονται με
κάποια από τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της, τη μυθολογία και την ιστορία που
αποτυπώνονται στους αρχαιολογικούς χώρους.
Η συζήτηση για τα έργα υποδομής, πρόσβασης και ενοποίησης των αρχαιολογικών
χώρων, δεν πρέπει να περιορίζεται σε πολιτικά ύποπτες περιόδους, αλλά να έχει
συνέχεια με αποφάσεις και βέβαια την υλοποίησή τους.
Και κάτι απολύτως παρεμφερές για τη Μεγαλόπολη και την ευρύτερη περιοχή:
Δεδομένου, ότι, εδώ και δεκαετίες, αυτή έχει δομηθεί περί το εργοστάσιο της ΔΕΗ,
αντιμετωπίζει το υπαρξιακό πρόβλημα της βίαιης διακοπής λειτουργίας των
λιγνιτικών μονάδων, που αποφασίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ, xωρίς
σχεδιασμό, σε χρόνο και με τρόπο που δεν επιτρέπουν να υπάρξει τέτοιος
(σχεδιασμός).
Οι επιμέρους ρυθμίσεις που προωθούνται, εν τοις πράγμασι «αφήνουν εκτός» τη
Μεγαλόπολη (και την ευρύτερη περιοχή).
Επομένως, έστω και τώρα, επιβάλλεται οι διατιθέμενοι, ανεπαρκείς, πόροι να μην
διατίθενται «εική και ως έτυχε» αλλά να κατευθύνονται σε συγκεκριμένες δράσεις,
στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου τοπικού αναπτυξιακού προγράμματος.
Στην κατάρτισή του, οι ίδιοι οι Μεγαλοπολίτες και οι εκπρόσωποί τους σε όλα τα
επίπεδα πρέπει να έχουν αποφασιστικό λόγο.
